Kom in het nieuws
Wim Verhoeven nieuwsmaker

Nee, de journalist van morgen moet niet “alles” kunnen

11/12/18

“Wat moeten onze studenten journalistiek kunnen?”, vroeg een docent onlangs aan een van onze Vlaamse hoofdredacteurs. “Alles”, was het antwoord. “Een stuk maken. Voor de site werken. Sociale media beheersen. Filmen. Fotograferen. Monteren. Alles”. Kijk, daar word ik toch een beetje bang van… 

 

Stukjes tekst delen op sociale media is eenvoudig.

  1. Selecteer de passage die je heeft getroffen.
  2. Zie de icoontjes van Facebook, Twitter en LinkedIn verschijnen.
  3. Kies het gewenste platform en volg de procedure

Die hoofdredacteur heeft het mooi voor elkaar. Jong, goedkoop en ze kunnen “alles”. Hoe makkelijk is dat? Elke redactie heeft haar sterkhouders, die het verschil maken en merkbepalend zijn. En de rest kan “alles”…

 Ik hou niet van “alles”. Meestal kunnen mensen “alles” maar een beetje. In het voetbal heb je dat ook: polyvalente spelers. Mannen die zowel in de verdediging als in de spits kunnen spelen. Zelden zijn het de beste verdedigers, zelden de beste spitsen.

Legbatterij

Mensen die “alles” kunnen, doen inderdaad vaak “alles”. Maar ze maken zelden het verschil. Dat komt omdat ze vooral in de weer zijn met hun telefoon, hun camera, hun microotje en wat nog allemaal. En dus vullen ze de gaten. Ze zijn de legbatterij van onze klassieke media. Daar wil je toch niet voor tekenen als je jong bent? 

Bovendien: mensen die “alles” kunnen, zijn niet de journalisten van morgen. Niet het merk, maar de mens die ervoor werkt, wordt steeds belangrijker. De man of vrouw die je volgt omdat je hem of haar zo goed vindt. De individuele journalist.

Kwetsbaar

Tenslotte zijn mensen die “alles” kunnen vaak kwetsbaar. We weten allemaal dat onze media krimpen. Er zijn minder adverteerders, minder kijkers, minder lezers, minder inkomsten. En dus volgen er synergieën en besparingsrondes. En telkens zie je hetzelfde: de sterkhouders blijven. Logisch, ze zijn merkbepalend. Bij de backbenchers, de jongens en meisjes die “alles” kunnen, zit de winst van de synergie. 

 Dus, beste scholen. Daag ze uit, je studenten. Het is een illusie te denken dat je hen alles kan leren. Leer hen uit te blinken. Help hen te kiezen waarin ze steengoed willen worden. Maar leg hun lat hoog.

 En beste aanstormend talent. Ambieer niet “alles”. Word de beste interviewer, de beste stadsreporter, de beste columnist, de beste nieuwslezer. Denk eraan tijdens je opleiding, oefen nu al op freelancebasis. En als je straks toch “alles” aan het doen bent bij die hoger geciteerde hoofdredacteur, smijt je dan ietsje meer voor dat éne ding. En leg jezelf een tijdslimiet op. Beste hoofdredacteur, over twee jaar doe ik niet langer "alles"!

  • Wat denk jij?

    Geweldig, . Ik kijk ernaar uit om je reactie in mijn mailbox terug te vinden. Je hoort nog van me. Daar mag je op rekenen.
    Voor alle duidelijkheid: je reactie wordt niet online gepubliceerd. Jij bent de enige die deze pagina nu met jouw reactie ziet. De volgende keer dat je deze pagina bezoekt, is ze verdwenen.

    Je reactie moet minimum 20 karakters tellen.

    Wat heeft dit te betekenen?

    Dit lijkt een ridicuul invulveld. Het is nogal wiedes wat je moet invullen! Maar software heeft het er doorgaans moeilijk mee. Het is dus een poging om dit formulier op een eenvoudige manier tegen misbruik te beschermen.

  • Zin in meer?

  • Maak nieuws. Maak naam.

    Heb jij een mediaplan nodig? Een succesvolle perscampagne? Uitstekende persteksten?
    Dan moet je hier zijn! 

    Ik werk al 25 jaar in de media. Vijf jaar lang was ik hoofdredacteur van de grootste krant/website van het land.  Ik weet hoe nieuws werkt en hoe journalisten denken.

    Zo werken we samen